ΓΙΑ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΤΕΡΟΙ

Μερικές τοποθεσίες του χωριού μας φανερώνουν τον παλαιό ιδιοκτήτη ή και κατασκευαστή, όπως:
- Χρισταρά βρύση, Χρισταρά Καμίνι κλπ.,
- Μπαμπαλή Γεφύρι,
- Στου Κούτουλα τα χωράφια,
- Στου Γαβριήλ το αμπέλι,
- Στου Παπαφώτη το περιβόλι,
- Στου Τσελάκου (πλησίον Αϊ- Θόδωρου),
- Στου Ψευδούλη (πλησίον Λάκες),
- Στα Πιεραίικα Καλύβια (στον κάμπο),
- Στο Κλητηράχι (Κλήτωρ τοπικός άρχοντας επί Βυζαντίου),
- Στου Βερμέ (Γεώργιος Βερμές – σκοτώθηκε το 1822),
- Στου Σαράντη το Λόγγο,
- Στα Ζουλαίικα αμπέλια,
- Στου Τουρή τον Πόρο (Τουρής – Δημογέροντας στο Καρνέσι 1833),
- Στου Μητρά τα χωράφια (κλάδος Παπαϊωάννου),
- Στον Μύλο του Καρβούνη (υπάρχει μόνο η κρέμαση).
27. Υπάρχουν και τοποθεσίες του χωριού μας που μας οδηγούν πολλά χρόνια πίσω, όπως:
α. Μούσγα, που Σλάβικα εννοεί κακοτράχαλο τόπο.
β. Χασερέμ τη Λάκα, μάλλον Τούρκο ιδιοκτήτη.
γ. Λίφας, χωράφι στις Λακούλες κοντά στο εξωκλήσι Άγιος Γεώργιος, μάλλον όνομα γυναίκας επί Ενετοκρατίας.
δ. Της Βλάσαινας ο Κούκος, μάλλον τόπος κάποιας χήρας Βλάση στα παλιά τα χρόνια.
28. Ένας τόπος πλησίον του Ξεριά, πιο πέρα από τον Παλιόπυργο, τον λέγουν «Αραδαριές». Λέγεται ότι εκεί τα στρατεύματα του Ιμπραήμ είχαν κατασκηνώσει σε σειρές (σε αράδες) και πήρε ο τόπος την ονομασία αυτή.
29. Σε εφημερίδα της Τριπόλεως το 1866 αναγράφεται ότι πωλείται στη θέση «Άμπουλας» αμπέλι 40 στρεμμάτων με λινό. Προφανώς επωλείτο από τους κληρονόμους του Ν. Ταμπακόπουλου προτού κατασχεθεί από την Εθνική Τράπεζα που χρωστούσαν χρήματα. Τώρα δίπλα στον Άμπουλα υπάρχουν χωράφια που τα λένε «Αμπελοχώραφο» χωρίς να έχουν αμπέλια.
30. Στο κάτω μέρος του Παπαφωταίικου Λόγγου το λένε: στου «Μαχαλά». Δε γνωρίζουμε γιατί. Λέτε εκεί να υπήρξε καμιά αρχαία πόλις; Όπως Ρισπίη ……
31. Έχουμε γράψει παλαιότερα με λεπτομέρειες ότι τα όρια του Παγκρατίου έφθαναν μέχρι πιο κάτω από το Κουρεϊμάδι. Τα περισσότερα χωράφια μέχρι το ποτάμι ήταν Πρασινιώτικα, με αποτέλεσμα οι πρόγονοί μας να ταλαιπωρούνται για αγροζημιές στο Παγκράτι, στα Καλάβρυτα και καμιά φορά και στην Πάτρα. Τα όρια έφθαναν στο ποτάμι με ενέργειες του Βουλευτή Τουρκοβασίλη περί το 1930.
32. Ο “Σύνδεσμος Αφοί Παρασκευόπουλοι Καρνεσίου” (Σ.Α.Π.Κ.) ιδρύθηκε την Τρίτη του Πάσχα του 1924, αποτελείτο δε από 29 άτομα. Είχε και σφραγίδα. Δε γνωρίζουμε το σκοπό του Συνδέσμου. Την 21 Μαΐου 1925 απεβίωσε ο Ιωάννης Ν. Παρασκευόπουλος (παππούς του Γιάννη ψάλτη) και ο Σύνδεσμος μάλλον διαλύθηκε ή υπολειτουργούσε. (Από ημερολόγιο Σπύρου Γ. Παρασκευόπουλου - Μπακάλη).
33. Το 1929 με τελεσίδικη δικαστική απόφαση (Εφετείο), καθορίστηκε η διανομή νερού στο «Μάτι» (Παλιόπυργος), στους κατοίκους του Πρασίνου (4 ημέρες) και του Δάρα (3 ημέρες). Από το 1898 μέχρι το 1929 υπήρξαν πολλές προστριβές και δικαστικοί αγώνες μεταξύ των κατοίκων των δύο χωριών (Μνήμες Δήμου Χρ. Ματθαιόπουλο - Δάρα)
34. Στις 12 Ιανουαρίου 1920 έγινε συμπλοκή στην τοποθεσία «Ρεντινός» μεταξύ των θυγατέρων Κων/νου Γ. Κατσιμαλή και των Τοποριστινών (Από Ημερολόγιο Σπύρου Γ. Παρασκευόπουλου - Μπακάλη), προφανώς για βοσκοτόπους.
35. Τον Απρίλιο του 1920 άρχισε η εγκατάσταση τηλεφωνικής γραμμής που σύνδεσε το Καρνέσι με τη Γλόγοβα, Κερπινή, Γλανιτσιά και Βαλτεσινίκο. (Ημερολόγιο Σπύρου Γ. Παρασκευόπουλου - Μπακάλη).
36. Στις 3 Μαρτίου 1920 απεβίωσε ο Νικόλαος Σταθόπουλος (Κοστρίας), πατέρας 7 αγοριών και 4 κοριτσιών (Ημερολόγιο Σπύρου Γ. Παρασκευόπουλου - Μπακάλη).
37. Την 1η Ιανουαρίου 1924, του Αγίου Βασιλείου, κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας ο Χρίστος Π. Πανουτσόπουλος που ήλθε από Αμερική, τραυμάτισε δια περιστρόφου εντός του Ναού τον Φώτη Αντ. Νικολόπουλο (Ημερολόγιο Σπύρου Γ. Παρασκευόπουλου - Μπακάλη).
38. Στις 20 Απριλίου 1944 έγινε η Μάχη στο Δρακοβούνι μεταξύ ανταρτών του ΕΛΛΑΣ και Γερμανών και στις 21 Απριλίου η Μάχη στον Παλιόπυργο με πολλές απώλειες των Γερμανών.

Πράσινο, Ιανουάριος 2009

Π. Μ. Σκαλτσάς